ขี้เกียจ & เพิกเฉย
สถิติการครองบอล สถิติการเข้าปะทะ สถิติการแย่งบอล ค่าXG หรืออื่นๆโยนทิ้งไปครับ สำหรับเกมนี้แค่สถิติเดียวก็เกินพอ
โรแบร์โต้ คาร์ลอส ถึงกับซึม! กล้องจับสีหน้าตอน เดแคลน ไรซ์ ซัดฟรีคิกใส่ เรอัล มาดริด
2 ฟรีคิกของไรซ์.. พระเอกของเกม
เบลลิงแฮม รับ เรอัล มาดริด ยังดีที่โดน อาร์เซน่อล แค่ 3 ลูก ชี้ยังไม่ยอมแพ้ใน UCL
สถิติที่ว่าคือระยะทางวิ่งรวมกันของนักเตะทั้งสองทีม
เอาจริงๆ มันก็เรื่องปกติ ที่แต่ละเกมจะมีทีมที่วิ่งมากกว่า-ทีมที่วิ่งน้อยกว่า และระยะวิ่งรวมนั้นก็ไม่ได้บ่งบอกเสมอไปว่าใครทำได้ดีกว่า
อย่างเกมที่ อัลลิอันซ์ อารีน่า ที่เล่นพร้อมกัน บาเยิร์น มิวนิค เจ้าบ้านวิ่งมากกว่า อินเตอร์ มิลาน ที่ระยะรวม 122 กิโลเมตรต่อ 120 กิโลเมตร แต่ลงเอยด้วยความพ่ายแพ้ 1-2 คาบ้าน
ทว่าสถิติที่ เอมิเรตส์ สเตเดี้ยม นั้น มันแตกต่างกันอย่างมีนัยยะ
ลูกทีมของ มิเกล อาร์เตต้า วิ่งเป็นระยะทางรวมกันทั้งสิ้น 113.5 กิโลเมตร ขณะที่เด็กๆของ อันเชล็อตติ วิ่งรวมกันที่ 101.1 กิโลเมตร
จริงอยู่ 2 จาก 3 ประตูของ อาร์เซน่อล อาจมาจากลูกเซตพีซ แต่ความต่างระดับ 12.5 กิโลเมตร นี่มันเยอะเสียจนไม่น่าเชื่อว่านี่คือการเล่นในสนามเดียวกันและวิ่งในระยะเวลาเท่าๆกัน
ตรงนี้บ่งบอกได้ชัดเจนว่า อาร์เซน่อล คือทีมที่ขยันกว่า มุ่งมั่นกว่า กระหายกว่า ฟิตกว่า ส่วน เรอัล มาดริด ขาดความกระหาย เพิกเฉย และขี้เกียจเกินไป
ฟุตบอลถ้าคุณไม่วิ่ง ฟุตบอลสมัยนี้ มันยากจริงๆที่คุณจะชนะ
สาเหตุส่วนหนึ่งของการไม่วิ่ง ผมตั้งข้อสังเกตว่านักเตะหลายคนของ มาดริด อยู่ในอาการล้า
เฟเด วัลเวร์เด้ ตามความเร็วของ มาร์ติเนลลี่ ไม่ทันเลย โดนกระชากหนีง่ายๆหลายต่อหลายครั้ง ทั้งๆที่มิดฟิลด์อุรุกวาโย่จัดเป็นหนึ่งในแข้งที่แข็งแรงและฟิตที่สุดของ มาดริด
ส่วนแบ็กซ้าย ดาวิด อลาบา ก็โดน บูกาโย่ ซาก้า กระทำชำเราอย่างหนัก
ซาก้า จะไปซ้าย จะออกขวา จะสุดเส้นหลัง จะตัดเข้าใน สำหรับ อลาบา เรียกว่าแทบไม่เหลือสภาพ ขาดแค่คำเดียวที่ยังไม่ได้พูดออกมาคือ
“เชิญตามสบายคร้าบ”
แต่ทั้งนี้ จะโยนกลองโทษปราการหลังออสเตรียทั้งหมดก็ไม่ได้ ความรับผิดชอบก็ต้องไปอยู่ที่ อันเชล็อตติ ด้วย
ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจก่อนว่า ก่อนเกมไม่มีใครรู้ว่าลงไปเล่นแล้วจะเป็นยังไง แต่เมื่อ คาร์เล็ตโต้ เลือกจิ้มไปที่ประสบการณ์และคลาสฟุตบอลของ อลาบา แล้ว เขาเองก็ต้องรับผิดชอบในฐานะคนตัดสินใจ
นอกจากแผงหลังที่ยวบยุบแล้ว เกมรุกของ มาดริด ก็ยังตายสนิท ครึ่งแรกอาจยังพอสร้างความกดดันได้บ้าง แต่ครึ่งหลังไม่มีอะไรให้จดจำ
วินิซิอุส-โรดรีโก้ เหมือน Deadwood ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แถมหลายจังหวะยังไม่ค่อยถอยลงมาช่วยเล่นเกมรับ
วินิซิอุส จังหวะตัวต่อตัวที่เคยไปได้ คราวนี้ไม่มีผ่านเลย ส่วน โรดรีโก้ แทบไม่มีจังหวะกระชากลากลุย คงมีเพียง จู๊ด กับ เอ็มบั๊บเป้ ที่สู้ ที่พยายาม แต่น้ำน้อยย่อมล้างส้วมไม่สะอาด
ความพยายาม จู๊ด กับ เอ็มบั๊บเป้ ที่ขาดการซัพพอร์ตอย่างที่ควรจึงแทบไม่เกิดผล
นั่นคือสิ่งที่นักเตะมาดริดสะท้อนออกมาในสนาม แต่ที่น่าผิดหวังไม่แพ้กันคือคนข้างสนามอย่าง ดอนคาร์โล
ปกติผมแทบไม่แตะต้องเขาเลย ด้วยยอมรับว่านี่คือบรมกุนซือที่เชี่ยวกรากประสบการณ์และมากมายด้วยความสำเร็จ แต่เกมนี้เห็นแล้วรู้สึกผิดหวัง
โดยเฉพาะการที่เขาไม่กล้าตัดสินใจทั้งๆสถานการณ์ตรงหน้ากำลังแย่ลงเรื่อยๆ
กว่าที่ โรดรีโก้ จะถูกถอดออกก็ปาเข้าไปนาทีที่ 85 ส่วน วินิซิอุส นั้นได้อยู่จนจบเกม เห็นแล้วเสียดายว่า ทำไมถึงเสี่ยงให้เด็กมันลงไปลุยบ้าง จะ เอ็นดริก หรือ กือแลร์ ก็ว่ากันไป
เข้าใจว่า วินิ สร้างความมหัศจรรย์มาแล้วมากมาย แต่ตลอดทั้งเกมเมื่อคืนวันอังคาร เขาควรเลิกตั้งความหวัง แล้วหันมาลองอะไรใหม่ๆบ้าง
การส่ง บราฮิม ดิอ๊าซ ลงมาแทน โรดรีโก้ ในนาทีที่ 85 , การเปลี่ยน ฟราน การ์เซีย แทน อลาบา , เปลี่ยน ลูกัส แทน โมดริช แล้วปรับตำแหน่งให้ วัลเวร์เด้ ขึ้นไปเล่นกลาง
มันคือการเปลี่ยนที่ไม่ได้สร้างอิมแพคให้กับทีมที่สถานการณ์ ณ เวลานั้นต้องการใครสักคนซัดบอลตุงตาข่าย
ด้วยความเคารพอย่างสูง ผมไม่แน่ใจจริงๆว่า ดอนคาร์โล คิดอะไรอยู่
ส่วน แท็คติกการเล่นที่ใครๆบ่นว่า เดิมๆ low block ตัดรอโต้ พึ่งความสามารถของ วินิ ,โรดรีโก้ ,จุ๊ด และ เอ็มบั๊บเป้ ผมไม่ติว่ามันล้าสมัย หรือเก่าใช้ไม่ได้
กระนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ก็อยากเห็นเกมรุกมิติใหม่ๆบ้าง ไม่ใช่แค่วิชาก้นหีบแบบนี้
ครับ แพ้แล้ว แพ้ยับ กวาดตามองไปตรงไหนก็มีเรื่องให้ติ ให้ว่าเต็มไปหมด แต่อยากให้รู้ว่ายังชื่นชม อันเชล็อตติ เสมอมา แต่แค่ว่า อะไรดีก็ว่าดี อะไรที่ไม่ดี ก็ต้องหยิบเอามาพูดกัน
#เจมส์ลาลีกา
,
